Nasiąkliwość cegły

Nasiąkliwość cegły danej partii określa się jako średnią arytmetyczną z wyników badań pięciu próbek. W celu określenia odporności cegły na działanie mrozu próbki nasycone wodą, w ilości pięciu sztuk, zbadane na nasiąkliwość, zamraża się w temperaturze nie wyższej niż -15°C, a następnie odmraża przez zanurzenie w wodzie w temperaturze od +10 do +20°C. Każda z czynności, jak zamrażanie w ustalonej temperaturze nie wyższej niż -15°C lub odmrażanie, powinno trwać 5 godzin. Jeśli po 15 cyklach kolejnego zamrażania i odmrażania nie wy- kryje się żadnych oznak zniszczenia (rozwarstwienie lub wykruszenie krawędzi lub naroży) na żadnej z pięciu zbadanych próbek, to uznaje się, że dana partia cegły wytrzymała badania. Każdą partię cegły wyprodukowaną przez cegielnię należy zaopatrzyć w świadectwo (atest), w którym podaje się: a) nazwę i adres zakładu wytwórczego, b) numer i datę wydania atestu, c) numer i wielkość partii, wymiary i markę cegły, d) wyniki badań i oznaczeń: wytrzymałości na ściskanie i zginanie, ciężaru objętościowego, nasiąkliwości i odporności cegły na działanie mrozu, e) normę GOST 6316-52. Cegłę należy przechowywać ułożoną w kozły według wymiarów i marek. W polskiej normie – PN-58/B-12002 Cegły dziurawki wypalane z gliny – podano następujące określenie cegły dziurawki: Cegła dziurawka jest to cegła o poziomych otworach przelotowych, zmniejszających jej ciężar i zwiększających zdolności izolacyjne. W zależności od wytrzymałości na ściskanie (Re) W kierunku prosto- padłym do płaszczyzny podstawy rozróżnia się dwie klasy dziurawek: klasę 75 i klasę 50. W zależności od wymiarów rozróżnia się 3 typy dziurawek: Pl – typ pojedynczy 250 X 120 X 65 mm P2 – typ podwójny 250X120X140 mm P4 – typ poczwórny 250X250X140 mm W zależności od kierunku otworów przelotowych rozróżnia. się dwa rodzaje dziurawek dla typów Pl i P2: W – wozówkowe o otworach podłużnych i G – główkowe o otworach poprzecznych oraz jeden rodzaj dziurawek dla typu P4: W – wozówkowe o otworach podłużnych w zależności od cech zewnętrznych rozróżnia się 2 gatunki dziurawek: gatunek 1 i gatunek 2. Każda dziurawka powinna być cechowana nazwą wytwórni. Wymagania techniczne w odniesieniu do produkcji cegły dziurawki, wypalanej z gliny, powinny być następujące. Glina do wyrobu dziurawek nie powinna zawierać marglu, pirytu, rozpuszczalnych w wodzie siarczanów i tym podobnych domieszek w ilości szkodliwej dla wytrzymałości i trwałości wyrobu. Dziurawkę należy formować z przerobionej gliny czystej lub z dodatkiem piasku, albo innych materiałów schudzających, następnie trzeba I ją wysuszyć i wypalić. Powierzchnie zewnętrzne dziurawek powinny mieć rowki równoległe do otworów przelotowych zwiększające przyczepność zaprawy lub betonu. [więcej w: agencja hostess, Depaletyzatory, spreżyny talerzowe ]

Tags: agencja hostess, Depaletyzatory, spreżyny talerzowe

This entry was posted on Sunday, July 22nd, 2018 at 12:00 am and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.